Hayatın kıyısında ( iyileşme çabaları ile terapiler )

Yaşamın en sonuna gelmiş gibi olursunuz bazen. Ne bir adım ileri ne bir adım geri gitmek mümkündür. Çakılıp kalırsınız olduğunuz yere bunca sene sizi taşıyan bacaklarınız yok gibidir. Dokunsalar ağlayacak ya da kırılacak sırça sarayınız bir kötü söze bir ihanete bağlı sanki yüreğinizdeki zincirler, hayata zaten pamuk ipliği ile bağlısınız. Hani zaten uçurum kenarındasınız ya, hani zaten başınız dönüyor ya, aşağıya bakamıyorsunuz ve bir dokunuşla parçalarınızı toplayamazsınız ya… Hani birkaç damla gözyaşı göl olur ve boğulursunuz içinde. Mutluluk neydi diye sorarsınız her gördüğünüz yüze, bakarsınız her göze ve umarsız boş bakışlarda sorularınıza sorularla cevap alırsınız “sen nerde yaptın da bu yanlışı nerede yanıldın “ derler, düşünmekten yorulur yine de bulamazsınız. Siz duydunuz ya bir ara, iki tatlı kelam, bir güler yüze aldandınız ya, daha ne bekliyordunuz, burada işte burada hata yapıyorsunuz. Serseri mayın gibi dolaşıyorsunuz kim tutarsa elinizden sizi sevdi sanıyorsunuz, ayağınıza çelmeyi takıp gidiyorlar sonra da oturup ağlıyorsunuz. Bu gidişle siz hep yaşamın kıyısında olacaksınız.
Oysa koca bir ömrü hiçe sayıp yeniden başlamalısınız. Umutlar yeşertmelisiniz, çığlık çığlığa kaçmalısınız dikenli yollardan ve kanamalarınızı durdurmalısınız aksi halde zaten çok az kaldı ömrünüz kalanını da yeni bir ustaya harcatmamalısınız. Kalbi olmayandan sevgimi bekliyorsunuz, gözleri olmayandan ışık mı? Ruhu maddeye dönüşenden ne bekliyorsunuz.
Seher vakti çiğ misali yeniden doğmalısınız…

Esenlikle ve sevgiyle, Melekler öpsün yüreğinizden...
DİLA EMRAL AYDIN
24.05.2008



Dila Emral Aydın
21.4.2012 15:41:49